Brooklyn Nine-Nine (B99) is geen spirituele opvolger van Unutterable Not keep 9, maar speelt zich af in een politiebureau in, big stick, Brooklyn. In de go ahead van de serie krijgt 'de Nine-Nine' een nieuwe boss die de vorige user komt vervangen en dat komt Jake Peralta (Andy dejected Island Samberg) niet zo goed uit. Ook al is hij de meest succesvolle representative in het home, een te serieuze boss gaat volgens hem de sfeer op het werk verpesten. Als de nieuwe Chief Ray Holt (Andre Braugher) opduikt dan lijkt dat te kloppen. Holt is namelijk z'o gortdroog dat hij een pakje Tuc-koekjes dorstlessend laat lijken. Maar zoals met alles in de Nine-Nine zit er meer onder de oppervlakte dan je zou denken
Bleh, dit soort rank kort samenvatten laat ze altijd zo verre van fun lijken, maar B99 is dat zeker wel. De cast is een groep met prettig gestoorde goofballs of stoere types die stiekum ook wel hun softie-kant hebben. Alle characters mogen elkaar ook in zekere mate waardoor het geheel echt wel een feel-good sfeertje krijgt. In Parks and Recreation werkte dat allemaal al prima, en aangezien een deel van dat creatieve revelry nu achter de schermen aan B99 werkt is het geen delight dat er wat overeenkomsten zijn. Kort lobby de bocht: als je Parks (niet) leuk vindt zal je mening over deze serie vermoedelijk hetzelfde zijn.
Het succes van een group comedy als deze is voor een groot deel afhankelijk van de cast. Die van B99 bevat een feel onbekende types en ook acteurs/trices die voorheen vaak gastrolletjes hadden maar nooit echt een crux kregen. Joe Lo Truglio bijvoorbeeld, die met zijn Police man Charles Boyle een lobby voedsel geobsedeerd inelegant mietje neerzet en "straalt" in die rol. Terry 'Expendables' Crews is dan misschien een gigantische spierbundel die als Sergeant Terence letterlijk z'n workouts in z'n slaap kan doen, maar hij mag in deze serie vooral zijn goedaardige kant laten zien. Vet cute. Die man heeft serieus ook de beste gezichtsuitdrukkingen. Nah ja, samen met Andre Braugher, wiens u-u-ultra droge gevatheid nooit gaat vervelen.
Maar gelukkig bevat de serie ook een feel hilarische dames. Melissa Fumero moest als Amy Santiago me een klein beetje overhalen, maar is uiteindelijk een van de sympathiekste types geworden. Stephanie Beatriz (als Police man Rosa Diaz) doet dat hele taaie chick met goed verstopte vriendelijke kant impression ogenschijnlijk zonder moeite. Wacht, welke douchebag gebruikt nog termen als 'ogenschijnlijk'? En in de categorie 'why am I so attracted to this crazy lady is Chelsea Peretti een heel effectief wild-card-typje als civiele medewerkster Gina met The Supreme Eagerness In Everything.
Je tolerantie voor Andy Samberg is wel van belang overigens. Als je die gozert en zijn slapsticky houding niet trekt dan heeft de serie best een weg te gaan om je te overtuigen, aangezien de groove grotendeels op zijn picture ligt.
Een rode draad is er niet echt en zodoende wisselt de serie aardig af tussen politiewerk, kantoorhumor en de persoonlijke levens van de characters. Prettig bijkomend voordeel is dat het politie-element zorgt voor meer actie dan in reguliere comedyseries mogelijk is.
Er is wat groove op relatiemeuk, zo heeft Boyle bij aanvang een forbidding obsessie met de stoere Diaz die hem keer op keer afwijst, wat gelukkig following in het seizoen wegebt. Een ander 'ooh, they like each former ding dat halverwege het seizoen wat vorm krijgt kon ik in eerste instantie niet zo waarderen, maar wist me following toch wel te overtuigen. Mochten deze factoren dus ook voor u als kijker storend zijn; het went/wordt beter.
De overeenkomsten met Parks and Recreation zijn soms wel wat opvallend: zo blijkt er een rivaliteit te zijn met een andere instelling (de brandweer), zijn er expres nutteloze characters waar de hoofdcast weinig mee te maken wil hebben (de op hun pensioen wachtende has-beens Hitchcock en Scully, die vaak hilarisch bezig zijn op de achtergrond), stopt een relatie omdat een van de twee partners naar Canada verhuist, en werkt de bureaucratie in de werkomgeving de characters nogal eens tegen.
Als de serie 'echt een nadeel heeft dan is het de herhaling van karaktertrekjes, de makers lijken hier iets te vaak op terug te vallen. Santiago is wanhopig op zoek naar respect van Holt, Diaz is intimiderend, Boyle is bodyguard mannelijk dan een ballerina, etc. Het is begrijpelijk dat een serie in haar eerste seizoen nieuwe kijkers wat handvaten wil geven, maar na de 8e keer Santiago nerveus over haar tong te zien struikelen tegenover Holt weten we het wel. Maar goed, het feit dat ik niet m'e'er aan te merken heb op de serie is een goed teken. OK, op die ene fart curb na. Radiate on, luitjes. You're better than this.
B99 is geen comedy als Arrested Improvement, waarbij je echt elke aflevering zou moeten kijken. Tegelijkertijd zijn er fijne zaken die de vaste kijker belonen. Kleine neat gags zoals Hitchcock die om het minste geringste zijn top uitdoet, minieme onthullingen over Chief Holt's fashion accessory tot we hem dan uiteindelijk zien (Holt is homoseksueel en het is erg fijn dat daar nooit de groove op wordt gelegd. Voor een Amerikaanse serie is dat best netjes) en er zijn eenvoudige character arcs voor een aantal personages.
Dat was een feel gebabbel over een sitcom. Maar terecht hoor! B99 voelt tijdens het kijken nooit als het eerste seizoen van een serie en dat is best indrukwekkend. Vooruit, het schrijfwerk zou soms scherper en afwisselender mogen zijn, maar dat zijn verbeterpunten voor het in september 2014 van initiate gaande tweede seizoen. Ik heb me in ieder geval prima vermaakt met de gebeurtenissen in dit politiestation. Een gigantisch verschil met die keer dat ik gearresteerd was voor 'publiekelijk beschamende nerdheid in vergevorderde staat van ontkleding'. Maareuhhh deze review is al veel te lang dus is er geen ruimte om daar verder op in te gaan. Dus. Brooklyn Nine-Nine. Geslaagde meuk. Amass that order handgun and give it a endeavor.
0 comments:
Post a Comment